23 września Kościół Katolicki wspomina św. ojca Pio. To dzień, w którym przypada rocznica jego śmierci. Ojciec Pio był „człowiekiem krzyża i zmartwychwstania, stygmatykiem i apostołem konfesjonału”. Chociaż niemal całe życie spędził w klasztorze w San Giovanni Rotondo, stał się jedną z najbardziej znanych postaci minionego stulecia.

Ojciec Pio (Francesco Forgione) urodził się 25 maja 1887 roku w wiosce Pietrelcina nieopodal Neapolu we Włoszech. Wstąpiwszy do Zakonu Braci Mniejszych Kapucynów oraz przyjąwszy święcenia prezbiteratu, spełniał posługę zwłaszcza w klasztorze w San Giovanni Rotondo w Apulii.

Z największym duszpasterskim zaangażowaniem posługiwał wiernym przez duchowe kierownictwo, jednanie grzeszników z Bogiem i roztropną troskę o chorych i ubogich, służąc ludowi Bożemu w modlitwie i pokorze. Całkowicie upodobniony do Chrystusa ukrzyżowanego, ukończył ziemską pielgrzymkę 23 września 1968 roku.

W ostatnich tygodniach życia nadal starał się codziennie odprawiać mszę, a następnie medytować w celi zakonnej. 22 września po mszy, pozdrowił wiernych przed placem kościelnym, a następnie został przeniesiony do celi, gdyż nie miał już sił poruszać się o własnych siłach. Wyspowiadał się, odnowił śluby zakonne i przyjął sakrament namaszczenia chorych. Zmarł o 2:30 (23 września) wypowiadając ostatnim tchnieniem słowo „Maryja”. Uroczystości pogrzebowe odbyły się 26 września, a jego ciało zostało pochowane w krypcie pod kościołem w San Giovanni Rotondo

Tajemnicę świętości życia Ojca Pio oddał Jan Paweł II w słowach w czasie beatyfikacji 2 maja 1999 r.: „Ci, którzy udawali się do San Giovanni Rotondo, aby uczestniczyć w sprawowanej przez niego Mszy św., by prosić go o radę lub wyspowiadać się, dostrzegali w nim żywy obraz Chrystusa cierpiącego i zmartwychwstałego. Na twarzy Ojca Pio jaśniał blask Zmartwychwstania. Jego ciało naznaczone stygmatami było świadectwem głębokiej więzi między śmiercią a zmartwychwstaniem, cechującej Tajemnicę Paschalną.

Źródło: brewiarz.pl, wikipedia, inf. własne