Przez lata była uważana za zaginioną. Odnaleziona została w 2018 roku w Warszawie, następnie poddana konserwacji powróciła do Wrocławia. Od 15 kwietnia 2025 roku barokową figurę Immaculaty można oglądać na wystawie stałej „Sztuka śląska XVI–XIX w.” w Muzeum Narodowym we Wrocławiu.

– To kolejny przykład jakże szczęśliwego powrotu – mówi Piotr Oszczanowski, dyrektor Muzeum Narodowego we Wrocławiu. Historyczny moment, w którym wybitne dzieło sztuki uznane za zaginione, a nawet bezpowrotnie utracone, zostaje odnalezione i przywrócone do miasta, którego przez stulecia było dumą – dodaje dyrektor.

Odnalezienie figury zapoczątkowało procedurę jej powrotu do Wrocławia.

Odnaleziona i odnowiona rzeźba przedstawia Immaculatę. Piotr Oszczanowski – dyrektor Muzeum Narodowego we Wrocławiu tłumaczy kim jest Immaculata.

Immaculata (czyli „bez skazy”, „niepokalana”) to motyw ikonograficzny wykształcony w sztuce baroku przedstawiający Marię zgodnie z przekonaniem o obdarzeniu jej łaską niepokalanego poczęcia, bez winy grzechu pierworodnego. Powstał z połączenia wizerunku Najświętszej Marii Panny z obecną w Apokalipsie
św. Jana „niewiastą obleczoną w słońce”.

Najczęściej jest to wyobrażenie młodej Marii (bez Dzieciątka) na tle nieba, w świetlistej poświacie, w białej sukni i w niebieskim płaszczu, z wieńcem z gwiazd, stojącej na półksiężycu i depczącej szatana pod postacią węża (lub smoka).
Rzeźbiarskie przedstawienia Immaculaty często wieńczyły kolumny maryjne fundowane od XVII w. na terenie monarchii habsburskiej (a więc także na Śląsku), które pełniły jednocześnie funkcję kolumn morowych, czyli wotów dziękczynnych za uchronienie od zarazy.

Wrocławianie mogli oswoić się już z tą rzeźbą, ponieważ od 15 lat jej kopia stoi na kolumnie przy katedrze grecko-katolickiej pod wyzwaniem świętego Wincentego i Jakuba, obok kaplicy Hochbergów.

Barbara Andruszkiewicz prowadząca w Muzeum Narodowym dział rzeźby galerii sztuki śląskiej od XVI do XIX wieku mówi dlaczego odnaleziona Immaculata jest tak ważna dla miasta.

Barbara Andruszkiewicz opisuje rzeźbę i zwraca uwagę na pewne jej detale.

W 2023 r. zakończyła się konserwacja figury w ramach pracy dyplomowej p. Kacpra Prusa, przeprowadzona pod kierunkiem prof. Jacka Martusiewicza i dr. hab. Wiesława Procyka, prof. ASP w stołecznej Akademii Sztuk Pięknych.
Dzięki życzliwości i zaangażowaniu ze strony Muzeum Narodowego w Warszawie, po prawie 80 latach powrót rzeźby do Wrocławia stał się możliwy. Dzieło, pochodzące z najstarszej kolumny maryjnej w mieście, kolejny odnaleziony fragment naszej historii, powraca i znów zachwyca.

Muzeum Narodowe we Wrocławiu rozpoczyna też procedurę wpisania rzeźby na listę swoich zbiorów.

Źródło: inf. własne/mat. pras.