Założycielka Dzieła Rozkrzewiania Wiary i Żywego Różańca oraz obrończyni praw robotników, Francuzka Paulina Jaricot [czyt. żariko] zostanie beatyfikowana w Lyonie w niedzielę 22 maja 2022 r. o godz. 15.00 podczas Mszy św. na Eurexpo celebrowanej przez ks. kard. Luis Antonio Tagle, prefekta Kongregacji Ewangelizacji.

– Szczególnie zachęcam, by wszystkie Wspólnoty Żywego Różańca przez modlitwę i nowennę od 13 maja 2022 r. przygotowały się do przyjęcia tak wielkiego daru. – Tłumaczy ks. Maciej Będziński, dyrektor Papieskich Dzieł Misyjnych w Polsce.

Proces beatyfikacyjny Służebnicy Bożej Pauliny Jaricot został otwarty w 1910 roku. Heroiczność jej cnót ogłosił pół wieku później papież Jan XXIII. Watykan zdecydował o dacie beatyfikacji, ustalając ją na maj bieżącego roku.

„Polskie Dziękczynnie” za beatyfikację Pauliny będzie miało miejsce w czasie II Krajowego Kongresu Różańcowego, który łączy się w tym roku z X Ogólnopolską Pielgrzymką Żywego Różańca na Jasną Górę 3 i 4 czerwca 2022 r.

Biografia

Paulina Maria Jaricot (1799-1862 w Lyonie)

Urodziła się w rodzinie bogatego przemysłowca, fabrykanta jedwabiu, jako jedna z siódemki rodzeństwa. Duży wpływ miał na nią w dzieciństwie jej brat, Fileas, który później wstąpił do Paryskiego Seminarium Misji Zagranicznych. W 1816 złożyła wieczyste przyrzeczenie dziewictwa. Odwiedzała lyońskich ubogich i niosła im pomoc. Pod wpływem brata, a także po lekturze listu biskupa Louisa Dubourga w sprawie materialnego wsparcia duszpasterstwa francuskiej emigracji w USA, rozpoczęła przygotowania do stworzenia towarzystwa mającego wspierać misje, opierającego się na dziewięcioosobowych sekcjach łączonych w centurie i dywizje. Pierwsze grupy założyła w fabryce jedwabiu należącej do ojca. Wkrótce idea znalazła naśladowców w całym Lyonie.

W 1819, po połączeniu jej dzieła z podobną organizacją prowadzoną przez panią Petit, ukonstytuowało się lyońskie Dzieło Rozkrzewiania Wiary, zwane też Związkiem Lyońskim. Zatwierdził je papież Pius VIII, a potem przywileje potwierdzili jeszcze Grzegorz XVI i Leon XIII. Dzieło zajmowało się głównie zbieraniem pieniędzy na katolickie misje zagraniczne. W 1822 związek przeniesiono do Rzymu i uczyniono je oficjalnym organem Stolicy Apostolskiej do zbierania środków materialnych na misje. W tym samym roku zebrano na potrzeby misji 22 tys. franków. Sumy te ciągle rosły, by w 1846 osiągnąć już trzy miliony franków.

W okresie rozruchów robotniczych w Lyonie w latach 30. XIX w. (np. powstania tkaczy) Jaricot wspierała robotników duchowo i materialnie (próby zbudowania przedsiębiorstwa, którego udziały byłyby własnością robotników).

Od 1826 podejmowała działania mające na celu popularyzację modlitwy różańcowej. Tworzyła w tym celu piętnastoosobowe grupy, które przyrównywała do bryłek węgla, wzajemnie się ogrzewających. Dzieło to nazwała Żywym Różańcem, który wkrótce mocno rozpowszechnił się w Europie i poza nią.

Mimo zasług nigdy nie znalazło się dla niej jakiekolwiek miejsce pracy w Dziele Rozkrzewiania Wiary. Administrator fortuny jej rodziny nie tylko doprowadził ją do ruiny, ale taż zaciągnął poważne długi na jej nazwisko, w związku z czym utraciła wszystko i zmarła w ubóstwie leżąc na pożyczonym sienniku.