Wspomnienie św. Jadwigi Śląskiej przypada na 16 października. Z tej okazji w Trzebnicy odbywają się uroczystości odpustowe, które tradycyjnie rozciągają się na kilka dni. W tym roku świętowanie rozpoczął koncert jadwiżański, który odbył się 5 października. Obchody potrwają do 25 października, a księża salwatorianie zapraszają do włączenia się w nie.
Obchody związane ze wspomnieniem św. Jadwigi Śląskiej rozpoczęły się 5 października i potrwają do 25 października. Obejmą m.in. pielgrzymki do grobu świętej oraz centralne uroczystości z Eucharystią i procesją z jej relikwiami.
O harmonogramie obchodów uroczystości odpustowych mówi ks. Bogdan Giemza SDS.
W niedzielę (19 października) będą miały miejsce centralne uroczystości odpustowe w Międzynarodowym Sanktuarium św. Jadwigi Śląskiej.
Ks. Giemza przybliża co będzie się wtedy działo.
W obchody uroczystości odpustowych ku czci św. Jadwigi Śląskiej wpisuje się 60-ta rocznica powstania listu biskupów polskich do biskupów niemieckich.
Św. Jadwiga Śląska urodziła się między 1174 a 1180 rokiem w zamku Andechs w Bawarii, jako córka Bertolda VI von Andechs i Agnieszki von Rochlitz z rodu Wettynów. W roku 1190 Jadwiga została wysłana do Wrocławia na dwór księcia Bolesława Wysokiego, gdyż została upatrzona na żonę dla jego syna, Henryka. Poślubiła go w wieku ok. 12 lat. W 1202 roku Henryk został księciem całego Śląska, a w 1233 został księciem Wielkopolski. Henryk i Jadwiga mieli siedmioro dzieci. W dorosłość weszło tylko dwoje dzieci, reszta zmarła wcześnie. Te bolesne doświadczenia Jadwiga przeżywała z głęboką wiarą i nieustanną modlitwą. Oboje z Henrykiem byli ludźmi bardzo religijnymi, w 1209 roku złożyli śluby czystości, dbali o rozwój Kościoła i byli fundatorami wielu kościołów, w tym klasztoru sióstr cysterek w Trzebnicy. Jadwiga wyposażyła wiele kościołów w szaty liturgiczne haftowane ręką jej i jej dwórek. Do dworu księżnej należała również niewielka grupa mężczyzn duchownych i świeckich. Księżna bardzo troszczyła się o to, aby urzędnicy w jej dobrach nie uciskali poddanych kmieci. Jadwiga prowadziła działalność dobroczynną, starała się o pomoc chorym i ubogim – m.in. zorganizowała działalność wędrownego szpitala dla ubogich, otworzyła szpital dla trędowatych w Środzie Śląskiej. W swoim życiu Jadwiga doświadczyła wiele cierpienia. Po śmierci męża, Henryka w 1238 r., Jadwiga zdała rządy żonie Henryka Pobożnego, Annie, i zamknęła się w klasztorze sióstr cysterek w Trzebnicy, który sama wcześniej ufundowała. Do cierpień osobistych zaczęła dodawać pokuty, posty, biczowania, włosiennicę i czuwania nocne. Przez 40 lat życia spożywała pokarm tylko dwa razy dziennie, bez mięsa i nabiału. Zasłynęła z pobożności i czynów miłosierdzia. Wyczerpana surową ascezą i pracą zmarła w opinii świętości 14 lub 15 października 1243 roku w Trzebnicy i została pochowana w tamtejszym kościele. W 1267 roku została kanonizowana przez papieża Klemensa IV. Jej Relikwie spoczywają w Międzynarodowym Sanktuarium św. Jadwigi Śląskiej w Trzebnicy.
źródła: ILG – Brewiarz
Międzynarodowe Sanktuarium w Trzebnicy
Siostry Jadwiżanki