Prof. Jerzy Kirszak – główny specjalista Oddziałowego Biuro Badań Historycznych IPN we Wrocławiu przybliża nam historię ewakuacji Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR. Dowódcą Polskich Sił Zbrojnych w Związku Sowieckim rząd RP mianował gen. Władysława Andersa, więzionego od jesieni 1939 r. przez NKWD m.in. na Łubiance.
Czym była tzw. Armia gen. Andersa? – tłumaczy prof. Jerzy Kirszak – główny specjalista Oddziałowego Biuro Badań Historycznych IPN we Wrocławiu.
Armia była formowana w centralnej Rosji i brakowało niemal wszystkiego – dodaje historyk.
Ewakuacja została zawarta na mocy porozumienia (Pakt Sikorski – Majski) między rządem polskim na emigracji a rządem sowieckim.
Ewakuacja przebiegała w dwóch etapach – dodaje prof. Jerzy Kirszak.
Armia gen. Andersa uzyskała pełną bojowość w Egipcie z końcem 1943 roku.
Jakie były losy korpusu po wojnie? – przybliża profesor.
Na Dolnym Śląsku mamy bohaterów tamtych wydarzeń m.in. postać podpułkownika Józefa Sokola z Nowej Rudy.
Według informacji, w czasie ewakuacji przeprowadzonych w 1942 r. do Iranu wysłano ponad 115 tys. osób, w tym blisko 78,5 tys. żołnierzy. Wśród ewakuowanych ze Związku Sowieckiego było niemal 18 tys. dzieci.
POSŁUCHAJ:
cz.1
cz.2