XII-wieczna mniszka, przeorysza benedyktynek, wizjonerka i autorka dzieła „Scivias” została w 2012 roku ogłoszona przez papieża Benedykta XVI Doktorem Kościoła. W Radiu Rodzina przypominamy filary jej nauki.

Święta Hildegarda z Bingen urodziła się jako dziesiąte dziecko w rodzinie. Miała zamożnych i wierzących rodziców. Zgodnie z tradycją dziesięciny została przez nich poświęcona Kościołowi. W wieku 8 lat znalazła się w klasztorze.

Była dzieckiem chorowitym, cierpiała na różne dolegliwości. Jednocześnie miała opinię dziecka niezwykłego, wyróżniała się inteligencją i wrażliwością, posiadała dar przepowiadania przyszłości. Towarzyszyły jej wizje, o których nikomu nie mówiła. Dopiero po wielu latach zwierzyła się z nich swojej przełożonej oraz spowiednikowi.

O nauce świętej zostawionej Kościołowi mówi o. Antoni Rachmajda, dyrektor Instytutu Duchowości Karmel.

Spisane wizje

Pierwszym dziełem Hildegardy były pisane w połowie XII wieku doświadczenia wizyjne pt. „Scivias” (łac. tłum. Poznaj drogi Pana). Następnie nawiązała korespondencję z opatem Bernardem z Clairvaux, którego pytała o radę i ocenę Kościoła.

Hildegarda poznawała Boga w różnych sytuacjach – dodaje o. Antoni.

Zapytaliśmy też, jak jej dzieła odnoszą się do naszych czasów i o kim mówi siła stwórcza viriditas.

Cała rozmowa z o. Antonim Rachmajdą OCD do odsłuchania w zakładce „Dziś w Kościele”.

Zob. też.